Małymi krokami do zdrowia

Kiedy opowiedziałam naszej napro-lekarce o moich zmaganiach z alergią, zwłaszcza na pyłki traw i zbóż, usłyszałam: „Proszę wyeliminować zboża z diety. Będzie się pani o wiele lepiej czuła. O wiele lepiej…”

Ale jak to? Dlaczego? Przecież nie mam żadnych objawów pokarmowej alergii… Buntowałam się strasznie. Przepadam za chlebem, ciasteczkami, makaronem, pizzą (ciasto na lasagne i pizze robiłam sama z pełnoziarnistej mąki i byłam z siebie bardzo dumna). Wiedziałam już o testach na alergie pokarmowe w klasie IgG, wszak mąż cierpiał po produktach mlecznych. Postanowiłam także zrobić sobie test. W końcu jak się jest diagnostą i można coś zbadać laboratoryjnie, to czemu nie?

I trach! Silna reakcja na gluten, pszenicę i żyto. Proces odstawiania szkodliwych produktów był powolny i niełatwy. Chleb zastąpiłam ryżowymi waflami i sałatkami warzywnymi, obiady gotowałam jak dotąd, oczywiście bez makaronu, mąki i glutenowych kasz. Gotując makaron dla męża zdarzyło mi się popłakać ze złości, że przecież on jest bardziej niepłodny, a to mnie zmuszają do większych wyrzeczeń… Początkowo czułam się źle i było mi trudno, musiałam sporo się douczyć – w jakich produktach jest gluten. Po 2 tygodniach takiej diety okazało się, że ustąpiły pewne problemy, których wcześniej w ogóle nie byłam świadoma: kłopoty z porannym wstawaniem, bóle brzucha i wzdęcia, smutek i poczucie bezradności, zmęczenie. Myślałam, że to po prostu połączenie mojej nieco depresyjnej osobowości z dyżurowym trybem pracy, a to był gluten… Nie dość, że zniknęły przykre objawy, na dodatek w następnym cyklu pojawiło się 10KL, czyli objaw zdrowia! Wzór śluzu wzrósł nareszcie do prawidłowego poziomu i dostałam pochwałę od instruktorki, że dobrze stosuję leczenie!

Zdarza mi się czasem złamać dietę, przyznaję, niestety konsekwencje zawsze widać na karcie. Staram się jednak wciąż od nowa, bo wiem, że ten sposób odżywiania po prostu mi służy. Jestem pełna energii, która tak bardzo potrzebna jest do świadomego gotowania,  budzę się wypoczęta i radosna jak skowronek, nie mam wzdęć.

Zapytano mnie czy nie żal mi, że muszę wyrzekać się tylu smacznych produktów. Oczywiście, że mi żal! Ale korzyści zdrowotne przeważają. To wyrzeczenie po prostu mi się opłaca! Wiem, że nie ja jedna na świecie muszę unikać glutenu. W sieci jest mnóstwo przepisów, z których można skorzystać, ich autorzy to moja wirtualna grupa wsparcia. Zamiast się nad sobą użalać wolę upiec coś smacznego i znów być dumna z siebie samej – twórczej pani domu, która potrafi z dozwolonych produktów coś upichcić. Na przykład marchewkowe babeczki! Nie wyglądają może tak powalająco jak oryginał (link tutaj), nie bawiłam się w ozdabianie, ale pachną pięknie.

Przepis troszeczkę zmieniłam: 2 szkl. startej marchewki, 1 szkl. mąki gryczanej i 1 szkl. mąki ryżowej, 3/4 szkl. oleju, 4 jajka, 8 łyżek cukru, łyżeczka cynamonu, 2 łyżeczki bezglutenowego proszku do pieczenia (hm, chyba za mało, babeczki nie mają tych ślicznych „górek”, następnym razem dodam więcej).

Są pyszne, słodkie, lekko wilgotne w środku. Mężowi też smakują, co jest dla mnie dodatkowym plusem. Dieta bezglutenowa – choć trudna – nie musi być przykra!